Hoofdmenu:
Herinneringen...
Uit eerbied zodat ze er nog bij zijn
Crematorium Amicitia Crematorium Eden
Soms kan muziek de pijn verzachten. Waar ik gaarne naar luister als ik hier ben.
Om audio te stoppen, ververs de pagina door deze te herladen.
___________________________________________________________________________________________________________________________________________
Shams Tabrizi - "My Path to God".......................................................Video MP4 - Audio MP3
Lévon Minassian (Duduk) - " They Have Taken the One I Love ".........Video MP4 - Audio MP3
Lousniag Kicher - "Moonlight".............................................................Video MP4 - Audio MP3
Dan Forrest - "Good Night, Dear Heart"..............................................Video MP4 - Audio MP3
Daniel Elder - "Star Sonnet" (from Three Nocturnes)..........................Video MP4 - Audio MP3
___________________________________________________________________________________________________________________________________________
Nala: 17 juni 2022 -
Ge had een naam Nala, een naam!
Zo kort, maar zo fijn was de tijd met u.
Vanaf de eerste dag waart ge speciaal.
Iedereen vond u zo mooi, zo lief.
Maar moeder natuur bepaald wie door mag en wie niet.
Ik heb u mogen vasthouden tot op het laatst en nog.
Het was hard om u los te laten...
"Telkenmale uw naam vernoemd
scheurt de hemel open om ons gebroken hart
met bitterheid te verzadigen
zodat we moedeloos onze tranen kunnen schreiden.
Vaarwel kleintje, vaarwel Nala..."
Céline: 29 juni 2020 -
Stilletjes wandelend door het huis.
Onopvallend, geen kattekwaad.
Uw eerste verjaardag had een mooie dag moeten geweest zijn.
Lekkere hapjes, veel geknuffel.
De toekomst zag er zo mooi uit.
Maar de natuur besliste anders.
We hebben u moeten laten gaan.
Ge waart te jong, veel te jong.
Nu rust ge vredig, samen bij de anderen.
"We missen u, Céline.
Vaarwel kleine meid met de mooie, grote, ronde ogen."
Finley: 1 september 2014 -
De warme plekjes aan de vijver, in de serre,
of op het dak van de carport; leeg.
Uw geliefde uitkijkpost; leeg.
Uw groen etensbakje; leeg.
Het gevecht was zwaar.
We hebben verloren, samen.
"Grote jongen, fijne vriend, vaarwel."
Vondel: 1 mei 2016 -
Vondel, ons "vondelingetje".
Zes weken oud, een gebroken dijbeen, schreeuwend van pijn.
In de netel-
We hebben u verzorgd, gevoed en geliefd.
Als mooie aanhankelijke kater hebt ge onze harten veroverd.
Was het etenstijd dan keek ge zacht knorrend naar uw etensbakje.
Vele avonden bracht ge al trappelend door op mama's schoot.
Maar, een foutje in een gen, uw nieren vielen stil.
Wij hopen dat wij vreugde in uw kort leven hebben gebracht.
Nu zijt ge bij Mira, Zanzibar, Napoleon en Misty.
"Neen, niet langer een 'Vondeling',
maar onze kleine jongen.
We missen u."
Napoleon: 24 april 2001 -
Napoleon, de hete zomer werd u teveel.
Het was onze laatste voormiddag bij de koelte van de vijver.
We namen de tijd, gij en ik.
Konden we maar maar blijven,
doch...
De tijd kwam om naar Mira te gaan.
Ge zijt weer bij uw zusje.
Voorgoed samen.
"Dag, mijn beste vriend.
Dag, mijn Napoleon."
Misty: 2 april 2003 -
Misty, het kon zo niet verder, we hebben u moeten laten gaan.
Gedurende vele jaren hebt ge de hele buurt met uw vriendelijke
"Goede morgen" begroet.
Iedereen zal u missen.
"Slaap zacht, kleine meid."
Zanzibar: 1 mei 2014 -
De bloedtransfusies hebben u er weer bovenop geholpen.
Net voor Kerstmis zijt ge naar huis gekeerd,
naar broertje Newton en vriend Napoleon.
Het huis was weer kompleet.
Maar op Driekoningendag, 's middags;
Zanzibar, het was zwaar om afscheid te moeten nemen,
u niet te zien opgroeien, volwassen worden.
Dat was niet wat we samen voor ogen hadden.
Uw urne staat nu op de kast, we zien u iedere dag.
"Vaarwel kleine meid, vaarwel."
Mira: 24 april 2001 -
Mira, ge hebt uw strijd gestreden.
Uw hartje kon het niet meer aan.
Die maandagavond hebben we u zachtjes laten inslapen.
Dertien onvergetelijke jaren hebt ge ons verblijdt.
"Dank u Mira, dank u..."